Reisverslag Antje Steenhuizen, Golog Tibet
Antje Steenhuizen bezocht de projecten van onze stichting in het jaar 2015 en 2016. Middels een vraag- en antwoord sessie hebben wij geprobeerd haar reis te vatten in een verslag.
Wat heeft jou het meest geraakt aan jouw reis en waarvan je zou willen dat mensen dit lezen of dat dit onder de aandacht wordt gebracht?
Wat mij het meest heeft geraakt is de manier waarop het klooster functioneert. Het is een klooster, een school, een ziekenhuis en een opvang voor ouderen en zieken die nergens anders heen kunnen. Er wordt geen vergoeding gevraagd voor de medische hulp die het ziekenhuis biedt, zoals consulten, traditionele medicatie en behandelingen.
De mensen die het kunnen missen doen een gift, terwijl de mensen zonder geld toegang hebben tot medische hulp. Er wordt voor ouderen gezorgd door de omwonenden door voor ze te koken en op bezoek te komen. De studente waar ik logeerde had een dame van 83 jaar in huis genomen omdat zij niet meer voor zichzelf kon zorgen.
Dit zorgsysteem draait op donaties van de plaatselijke bevolking en vooral ook op de zelfloze inzet van de (lama-) doktoren, studenten en kloosterlingen.
Waar ik van ben geschrokken is het navolgende verhaal dat mijn gastvrouw mij vertelde: de moeder van het meisje van negen dat bij haar thuis de was doet was door haar familie hier naartoe gebracht omdat haar familie niet meer voor haar kon zorgen. De moeder had baarmoederhalskanker. Vanwege een gebrek aan geld kon zij niet naar een modern ziekenhuis toen zij medisch gezien nog goed behandeld kon worden. Nu was ze al zo ziek dat zij niet meer voor haar kinderen kon zorgen en lag de zorg voor de moeder bij het meisje van 9 jaar.
Kun jij aangeven hoe belangrijk het is dat de nomadische bevolking geschoold wordt en kun je een klein beeld schetsen van de gezondheidszorg zoals deze “nu” is?
Dat is nog niet zo simpel.
Ik denk dat het belangrijk is dat het Tibetaanse cultuurgoed wordt doorgegeven onder andere door scholing in de Tibetaanse taal, en voor diegenen waarvoor het is weggelegd, ook scholing in Tibetaanse geneeswijze. Ik denk dat scholing voor wie dan ook belangrijk is omdat het mensen de middelen geeft om hun denkvermogen te gebruiken op een nuttige en waardevolle manier. En niet onbelangrijk, het versterkt hun positie (niet uitsluitend economisch). Wat betreft de gezondheidszorg is er een duidelijke scheiding tussen westerse, Chinese en Tibetaanse geneeskunde. Het westerse systeem wordt door Chinese ziekenhuizen in de steden vaak gecombineerd met Chinese medicijnen. Er worden “ook’ westerse antibiotica voorgeschreven en operaties uitgevoerd.
Operaties zijn echter heel duur en er is geen universele zorgverzekering zoals wij deze in Nederland kennen. In Xining (Tib Siling, hoofdstad van de provincie Qinghai), staat een vrij nieuw Tibetaans ziekenhuis, waar Tibetaanse doktoren werken volgens het Tibetaanse systeem.
Hierbij wordt onder andere gebruik gemaakt van massages met kruidenmengsel en moksa.
Zou je iets kunnen vertellen over het leven van een Tibetaanse nomadenkinderen zoals jij dit hebt meegemaakt en wat Nederlandse organisaties hierin kunnen betekenen om voor deze kinderen een goede toekomst weg te zetten?
Er zijn denk ik wel grote verschillen wat dit betreft. Sommigen kinderen gaan al heel jong, rond hun vijfde jaar naar het klooster en ontvangen daar kost, inwoning en scholing. En vaak brengen kinderen een groot deel van hun jeugd bij hun familie door.
Als de familie genoeg geld heeft kan een kind naar een ‘gewone’ overheidsschool voor basisonderwijs, waar zij dan vaak ook gaan wonen op een soort dormitory. Veel van de studenten die ik in het instituut heb leren kennen hebben die kans nooit gehad. Het instituut was voor hen de eerste vorm van onderwijs. Soms hebben zij de leeftijd van 14 jaar al bereikt als zij het Tibetaanse alfabet nog moeten gaan leren.
Dit betekent dat deze kinderen voor die tijd nog nooit naar school zijn geweest, maar dat bij hun ouders zijn gebleven om te helpen met het hoeden van vee. Dit is de klas met kinderen (monniken zowel als niet-monniken) van het klooster wat onder toezicht van lama Jigmé staat.